Alaskan Malamute

Alaskan Malamute ma mocne ciało zbudowane z myślą o wytrzymałości podczas długotrwałego wysiłku. Króluje jako jedna z najstarszych ras psów, których pierwotny wygląd nie został znacząco zmieniony. Ten inteligentny pies potrzebuje pracy i stałego przywództwa, aby nie nudzić się.

Najważniejsze

Nie zaleca się, aby wybierać go jako pierwszego psa, ponieważ jego inteligencja w połączeniu z uporem może sprawić, że staną się wyzwaniem dla kogoś, kto nie jest doświadczony w zachowaniu psa.
Malamuty będą walczyć o bycie samcem alfa lub najwyższą pozycję w gospodarstwie domowym. Każdy, kto mieszka z psem, musi być w stanie odpowiednio sobie z tym poradzić i wyraźnie ustalić wszystkich członków rodziny jako wyższych w rankingu niż Malamute.
Alaskan Malamutes to znani kopacze. Wszelkie ogrodzenia powinny być odpowiednio wkopane w ziemię.
Alaskan Malamut to potężny, niezależny pies, który, jeśli nie został odpowiednio przeszkolony lub wyćwiczony, może stać się niszczycielski lub znudzony.
Dzięki wczesnej socjalizacji i treningom Malamute mogą nauczyć się dogadać z innymi psami i kotami. Będą traktować koty i inne małe zwierzęta jako partnerów do zabawy.
Alaskan Malamutes zrzuca sierść dwa razy w roku. Ich grube podwójne futro nie nadaje się do gorących klimatów.
Generalnie to spokojna rasa, Malamuty rzadko szczekają. Prowadzą z tobą rozmowy, wyrażając się wokalnie dźwiękiem „woo woo” lub głośnym, pełnym wyciem.
Aby utrzymać psa zdrowego, nigdy nie kupuj szczeniaka od nieodpowiedzialnego hodowcy, młyna szczeniąt lub sklepu zoologicznego. Poszukaj renomowanego hodowcy, który testuje swoje psy hodowlane, aby upewnić się, że są wolne od chorób genetycznych, które mogą przenosić na szczenięta, i że mają dobry temperament.

Historia

Jeden z najstarszych arktycznych psów zaprzęgowych, przodkowie Alaskan Malamute, przekroczyli most lądowy z Syberii na Alaskę z ludami tubylczymi tysiące lat temu. Jedno plemię, zwane Mahlemutami, osiedliło się w północno-wschodniej części Półwyspu Seward i tam rozwinęło się rasa. Psy były używane do polowania na foki, przepędzania niedźwiedzi polarnych i ciągnięcia ciężkich sań zaopatrzonych w żywność lub sprzęt obozowy. Eskimosi dobrze traktowali swoje psy i cenili je wysoko. Gorączka złota z 1896 roku miała ogromny napływ na Alaskę psów o wielu rozmiarach i rasach, które mogły przetrwać złą pogodę. Wiele rodzimych psów było krzyżowanych z tymi psami i zgubiono czysty typ. Mahlemutowie byli stosunkowo izolowanym plemieniem, więc Alaskan Malamute przeżył inwazję lepiej niż inne rasy.

Milton Seeleys rozpoczął program reprodukcji psów znalezionych w obszarze Norton Sound na Alasce. Ten szczep Alaskan Malamute stał się znany jako szczep „Kotzebue”. Nieco inny szczep opracował Paul Voelker, który żył na Alasce na początku XX wieku, a później w latach 20. XX wieku. Szczep ten był znany jako szczep „M’Loot”. Niektóre z tych psów były używane w czasie I i II wojny światowej oraz podczas drugiej ekspedycji admirała Byrda.

Podczas II wojny światowej większość zarejestrowanych Malamutów została wypożyczona do służby wojennej, ponieważ istniało duże zapotrzebowanie na psy zaprzęgowe. Niestety, wieluez nich zostało zabitych podczas wyprawy na Antarktydę w czasie II wojny światowej. Wszystkie zarejestrowane Malamuty  dzisiaj mogą prześledzić swoje pochodzenie z powrotem do oryginalnych Kotzebues lub do psów zarejestrowanych podczas okresu otwartego pod koniec lat czterdziestych. Dziś Alaskan Malamute zajmuje 57. miejsce wśród 155 ras i odmian uznanych przez AKC.

Osobowość

Alaskan Malamute są przyjazne z ich zabawnymi, wychodzącymi usposobieniami. Traktują każdego jako przyjaciela – nawet nieznajomego i pierwszego gościa domowego – nie są dobrymi strażnikami, ale są niezwykle lojalni wobec swojej rodziny i przyjaciół. Malamuty są zwierzętami stadnymi i cieszą się spędzaniem czasu z ludzkim stadem, kładąc nacisk na to, aby zostały uwzględnione we wszystkich działaniach podejmowanych przez ich rodzinę. Na temperament mają wpływ różne czynniki, w tym dziedziczność, trening i socjalizacja. Szczenięta o ładnych temperamentach są ciekawe i wesołe, chętne do podchodzenia do ludzi i trzymania się ich. Wybierz szczeniaka o umiarkowanym charakterze, a nie tego, który bije swoich braci lub tego, który ukrywa się w kącie. Zawsze poznaj co najmniej jednego z rodziców – zazwyczaj matka jest tym, który jest otwarty- aby mieć pewność, że mają odpowiedni temperament, z którym czujesz się swobodnie. Spotkanie rodzeństwa lub innych krewnych rodziców jest również pomocne w ocenie tego, jak będzie wyglądać szczeniak, gdy dorośnie. Jak każdy pies, Alaskian Malamute potrzebują wczesnej socjalizacji – kontaktu z wieloma różnymi ludźmi, widokami, dźwiękami i doświadczeniami – kiedy są młodzi. Regularne zapraszanie gości i zabieranie go do zaludnionych parków oraz na spokojne spacery, by spotkać sąsiadów, pomogą mu również rozwinąć umiejętności społeczne.

Zdrowie

Malamuty są generalnie zdrowe, ale jak wszystkie rasy, są podatne na pewne schorzenia. Nie wszystkie malamuty dostaną wszystkie z tych chorób, ale ważne jest, aby być ich świadomym, jeśli rozważasz tę rasę. Jeśli kupujesz szczeniaka, znajdź dobrego hodowcę, który pokaże ci dokumenty zdrowotne obu rodziców twojego szczeniaka.

Katarakta: Zwykle występuje w wieku od 1 do 2 lat, znany jako młodzieńcza zaćma. Ten typ zaćmy rzadko przechodzi do ślepoty. Dotknięte zwierzęta nie powinny być wykorzystywane do hodowli.
Chondrodysplazja: to zaburzenie genetyczne powoduje, że szczenięta rodzą się z deformacjami widocznymi w nieprawidłowym kształcie i długości ich kończyn. Jest powszechnie określany jako „karłowatość”. Istnieje teraz genetyczny test przesiewowy, aby ustalić, czy pies niesie gen dla tego stanu.
Dysplazja stawu biodrowego: jest to dziedziczny stan, w którym kość udowa nie przylega ściśle do stawu biodrowego. Niektóre psy wykazują ból i kulawiznę na jednej lub obu tylnych nogach, ale możesz nie zauważyć żadnych oznak dyskomfortu u psa z dysplazją stawu biodrowego. W miarę starzenia się psa może rozwinąć się artretyzm. Dysplazja stawu biodrowego jest dziedziczna, ale mogą ją pogorszyć czynniki środowiskowe, takie jak szybki wzrost z diety wysokokalorycznej lub urazy spowodowane skokami lub upadkiem na śliskich podłogach. Wszystkie psy używane w programach hodowlanych powinny być sprawdzane pod kątem tego stanu.
Niedoczynność tarczycy: ten stan jest często błędnie diagnozowany, ponieważ testy oceniające stan nie są swoiste i mogą być niedokładne. Niedoczynność tarczycy jest wynikiem nieprawidłowo niskiej produkcji hormonów tarczycy. Objawy kliniczne różnią się w zależności od ciężkości każdego przypadku, ale mogą obejmować suchą, grubą i / lub rzadką sierść, wyciek z oczu, bladą błonę śluzową i otępienie umysłowe. Niedoczynnością tarczycy można codziennie dobrze kontrolować za pomocą tabletek zastępczych tarczycy. Leki muszą być podawane przez całe życie psa.
Dziedziczna polineuropatia: na ogół charakteryzuje się brakiem koordynacji i niestabilności, co prowadzi do trudnego chodu opisywanego jako chód króliczka. Stan ten zmienia się od łagodnego do ciężkiego. Porażony pies może spaść na ziemię, chodzić po stopach lub jego chód może wyglądać trochę na luzie. Początek jest zwykle dość nagły, a większość przypadków odnotowano w wieku około jednego roku.
Hemeralopia (ślepota): Zwykle zaczyna się pokazywać, gdy szczeniak ma osiem tygodni i może być łatwo rozpoznany przez obserwujących właścicieli. Dotknięte nimi psy wpadają lub potykają się o rzeczy. Mogą niechętnie wychodzić na światło słoneczne, wolą pozostać w zacienionych miejscach. Wydaje się, że czują się po drodze podczas wchodzenia po schodach do domu lub zdezorientowani w obliczu słońca. Wszystkie te oznaki niezręczności znikają w nocy. Hemeralopię można opanować, aby pomóc psiej akceptowalnej jakości życia.

Opieka

Ten członek grupy roboczej psów jest zdecydowanie poszukiwaczem zadań. Rozkwita na długich spacerach, wędrówkach (podczas noszenia plecaka), skijingu (ciągnięcia człowieka na nartach), wozach i sankach. Musi biegać, grać i ogólnie się „wyszaleć”. Niewłaściwe ćwiczenia spowodują, że Alaskan Malamute będzie znudzony i niszczycielski. Upewnij się jednak, że ćwiczenie jest zgodne z wiekiem psa, stanem zdrowia i poziomem aktywności. Malamuty uwielbiają kopać. Zamiast próbować powstrzymać to zachowanie, najlepiej jest załatwić to, dając swojemu Malamute własne miejsce do kopania na podwórku, takie jak piaskownica lub inne miejsce, w którym nie przeszkadza ci odkładanie ziemi na bok. Alaskan Malamutes może tolerować życie na zewnątrz w wyjątkowo zimnym klimacie. Jednak potrzebują odpowiedniego schronienia i ogrodzonej obudowy, najlepiej z dachem nad nią. Dobrze radzą sobie w domu, ponieważ utrzymują czyste futro i są łatwe w prowadzeniu domu. Nic dziwnego, że Malamuty są wrażliwe na ciepło. To psy arktyczne, nie zaprojektowane przez naturę, aby żyć w gorącym i wilgotnym otoczeniu. Jeśli Twój Malamute mieszka w słonecznym miejscu, zapewnij mu dużo cienia, świeżej wody i klimatyzacji w lecie i unikaj ćwiczeń w upale. Ze względu na ich rozmiar, siłę i spryt, wysoce zalecane jest, aby Malamuty uczestniczyły w treningu posłuszeństwa w młodym wieku, zanim będą wystarczająco duże i wystarczająco silne, aby wymanewrować – lub przechytrzyć – swoich właścicieli.

Karmienie

Zalecana dzienna porcja: 4 do 5 filiżanek wysokiej jakości suchej karmy dziennie, podzielonej na dwa posiłki. UWAGA: Ilość spożywanego dorosłego psa zależy od jego wielkości, wieku, budowy, metabolizmu i poziomu aktywności. Psy są indywidualnymi osobnikami, tak jak ludzie, i nie wszyscy potrzebują tej samej ilości jedzenia. Jeśli nie masz pewności, czy ma nadwagę, przeprowadź test wzroku i test praktyczny. Najpierw spójrz na niego. Powinieneś widzieć talię. Następnie połóż dłonie na jego plecach, kciuki wzdłuż kręgosłupa, palcami rozłożonymi w dół. Powinieneś być w stanie czuć, ale nie widzieć jego żeber, bez konieczności silnego naciskania. Jeśli nie możesz, potrzebuje mniej jedzenia i więcej ćwiczeń.

Dzieci i inne zwierzęta domowe

Malamuty są cierpliwe wobec dzieci i kochają uwagę, jaką od nich czerpią, ale szybko rosnące, energiczne maluchy Alaskan Malamute mogą z łatwością pokonać małe dziecko w wieku poniżej 5 lat. W swym entuzjazmie mogą powalić dziecko. Zawsze ucz dzieci, jak podchodzić i dotykać psów, i zawsze nadzoruj wszelkie interakcje między psami i małymi dziećmi, aby nie dopuścić do gryzienia, ciągniecia ucha lub ogona przez którąś ze stron. Naucz dziecko, aby nigdy nie zbliżał się do żadnego psa podczas snu lub jedzenia, ani nie próbowało zabrać psiego jedzenia. Żadnemu psu nigdy nie powinno się pozostawać dziecka bez nadzoru. Dzięki wczesnej socjalizacji i treningom Twój Malamute powinien dobrze dogadać się z innymi psami. Może ścigać małe zwierzęta, takie jak koty, jeśli ich nie wychowa i nie uczy. Ważne jest, aby właściwie przedstawić go innym zwierzętom w gospodarstwie domowym i nadzorować ich interakcje.