Chart afgański

Chart afgański jest uosobieniem elegancji. Hodowcy opisują tego psa jako komicznego i jednocześnie powściągliwego. Pochodzący z Afganistanu, gdzie pierwotną nazwą rasy był Tazi; uważa się, że chart afgański pochodzi z czasów przedchrześcijańskich i jest uważany za jedną z najstarszych ras.

Najważniejsze

Pielęgnacja jest niezbędna. Tylko ci, którzy naprawdę lubią pielęgnować, lub są gotowi zapłacić za to profesjonaliście, powinni wziąć pod uwagę psa afgańskiego.
Afgański instynkt łowiecki podpowiada mu, by ścigał zdobycz (kot sąsiada, królik twojego syna, chomik, itd.).
Chart afgański może być trudny do wyszkolenia ze względu na jego niezależny charakter. Szkolenie może zająć dużo czasu i wymaga cierpliwości. Szkolenie w domu może być trudne.

Chart afgański ma niską tolerancję na ból. Drobna rana jest bardziej uciążliwa dla tej rasy niż dla innych.
Charty afgańskie są wrażliwe i nie reagują dobrze na nieostrożne obchodzenie się – więc musisz być przy nich łagodny.
Chociaż ta konkretna rasa jest zazwyczaj dobra, a nawet kocha dzieci, najlepiej jest, gdy szczeniak dorasta z dziećmi, z którymi będzie żył, a dzieci są wystarczająco dojrzałe, aby zrozumieć, jak ważna jest troska o wrażliwą naturę tego psa.
Aby uzyskać zdrowego psa, nigdy nie kupuj szczeniaka od nieodpowiedzialnego hodowcy, młyna szczeniąt lub sklepu zoologicznego. Poszukaj renomowanego hodowcy, który testuje swoje psy, aby upewnić się, że są wolne od chorób genetycznych, które mogą przenosić na szczenięta, i że mają dobry temperament.

Historia

Chart afgański pochodzi z Afganistanu, gdzie oryginalna nazwa rasy była Tazi. Rasa od dawna uważana jest za epokę przedchrześcijańską. Naukowcy zajmujący się DNA odkryli niedawno, że Chart afgański jest jedną z najstarszych ras psów i pochodzi sprzed tysięcy lat.

Pierwszą dokumentacją hodowcy afgańskiego zachodu jest angielski oficer stacjonujący w pobliżu Kabulu. Chart afgański z jego Ghazni Kennel zostały przetransportowane do Anglii w 1925 roku, a następnie do Ameryki.

Zeppo Marks z Bractwa Marksów był jednym z pierwszych, którzy przywieźli charty afgańskie do Ameryki. Pod koniec lat siedemdziesiątych popularność ogara wzrosła. W tym samym dziesięcioleciu, rozwój atrakcyjności zawodów na przynętę dodał do popularności tej rasy. W latach 80. Afgańczyk stał się popularną gwiazdą serialu AKC.

Osobowość

Chart afgański jest zazwyczaj psem jednoosobowym lub jednorodzinnym. Nie szukaj tego psa, aby z niecierpliwością witał Twoich gości. Bardziej prawdopodobne, że urazi ich, pozostając obojętnym wobec ich obecności. Podczas gdy niektóre psy mogą szczekać raz lub dwa razy, gdy nieznajomy wchodzi do domu, rasa ta nie jest znana jako dobry pies stróżujący.

Ten pies na ogół nie jest motywowany przez pożywienie i nie ma tak silnej chęci zadowolenia jak wiele innych ras (na przykład Golden Retriever). Chociaż Afgańczyk robi oszałamiającą prezentację na wystawie, niejeden profesjonalny handlarz został zakłopotany na ringu odmową współpracy.

Nieostrożne obchodzenie się może spowodować, że pies zostanie wycofany lub lekko antagonistyczny. Delikatna obsługa, życzliwość i cierpliwość najlepiej sprawdzają się w tej rasie, a także rozumieją, że będą chwile, kiedy pies po prostu nie będzie współpracował.

Zdrowie

Afgańczycy są ogólnie zdrowi, ale jak wszystkie rasy, są podatni na pewne schorzenia. Nie wszyscy Afgańczycy dostaną wszystkie z tych chorób, ale ważne jest, aby być ich świadomym, jeśli rozważasz tę rasę.

Jeśli kupujesz szczeniaka, znajdź dobrego hodowcę, który pokaże ci warunki zdrowotne dla obu rodziców. Dokumenty zdrowotne dowodzą, że pies został przebadany i oczyszczony z określonego stanu.

Alergie: Objawy u charta są takie same jak u ludzi: kichanie, wyciek z oczu i nosa, świąd, utrata włosów i senność. Leczenie zależy od przyczyny i może obejmować ograniczenia dietetyczne, leki i zmiany środowiskowe.
Nowotwory: Objawy, które mogą wskazywać na raka u psa obejmują nietypowy obrzęk owrzodzenia lub guza, rany, które nie goją się, krwawienie z jakiegokolwiek otworu ciała i trudności z oddychaniem lub eliminacją. Leczenie raka obejmuje chemioterapię, chirurgię i leki.
Młodzieńcza zaćma: The Canine Eye Registration Foundation (CERF) definiuje zaćmę jako „częściową lub całkowitą nieprzezroczystość soczewki” i ostrzega, że ​​jest to główna przyczyna utraty wzroku u psów. W zależności od ciężkości, zaćma może być czasami usunięta chirurgicznie.
Niedoczynność tarczycy: Jest to zaburzenie tarczycy. Objawy obejmują przewlekłe infekcje ucha, infekcje bakteryjne skóry, utratę włosów, letarg i depresję. Ten stan jest najczęściej leczony przez leki i dietę.

Opieka

Charty afgańskie wolą być w środku domu, z rodziną. Są zrelaksowani i spokojni w domu, ale są naturalnie aktywnymi psami i potrzebują codziennych ćwiczeń, które idealnie obejmują spacer na smyczy lub bieganie na ogrodzonym terenie.

Wysokie, bezpieczne ogrodzenie jest koniecznością, jeśli planujesz utrzymać psa przy sobie. Afgańczyk jest adeptem sztuki ucieczki, a po rozstaniu jest naprawdę trudny do uchwycenia. (Pamiętaj, że może prześcignąć konie!) Konsekwentne szkolenie posłuszeństwa jest konieczne, a pozytywne metody wzmacniania działają najlepiej.

Karmienie

Zalecana dzienna porcja: od 2 do 2,5 filiżanek wysokiej jakości suchej karmy dziennie, podzielonej na dwa posiłki.

UWAGA: Ilość spożywanego pokarmu u dorosłego psa zależy od jego wielkości, wieku, budowy, metabolizmu i poziomu aktywności. Psy są osobnikami, tak jak ludzie, i nie wszyscy potrzebują tej samej ilości jedzenia. Niemal nie trzeba dodawać, że bardzo aktywny pies potrzebuje czegoś więcej niż leżeć na kanapie. Jakość kupowanej karmy dla psów ma również znaczenie – im lepsze karmy dla psów, tym bardziej będzie ona syciła psa.

Trzymaj Afgańczyka w dobrej kondycji, mierząc jego jedzenie i karmiąc go dwa razy dziennie, a nie zostawiając jedzenie na wynos przez cały czas. Jeśli nie masz pewności, czy ma nadwagę, przeprowadź test wzroku i test praktyczny. Najpierw spójrz na niego. Powinieneś widzieć talię. Następnie połóż dłonie na jego plecach, kciuki wzdłuż kręgosłupa, palcami rozłożonymi w dół. Powinieneś być w stanie czuć, ale nie widzieć jego żeber, bez konieczności silnego naciskania. Jeśli nie możesz, potrzebuje mniej jedzenia i więcej ćwiczeń.